Δημητριαδα-Το Ανακτορο των Μακεδονων

Τηλέφωνο:+30 24210 88091, +30 24210 87998

Η Δημητριάδα βρίσκεται 1,5 χλμ νότια του Βόλου. Οφείλει το όνομά της στον ιδρυτή της Δημήτριο τον Πολιορκητή, ο οποίος στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. συνένωσε τους μικρούς οικισμούς της περιοχής και δημιούργησε μια πόλη με στρατηγική θέση, ισχυρή τόσο από οικονομική όσο και από πολιτική άποψη. Η περιοχή που καταλάμβανε η πόλη κατοικήθηκε στην ύστερη νεολιθική εποχή.

Η πόλη οχυρώθηκε με τείχος, το οποίο ενισχύθηκε με τετράγωνους πύργους και σώζεται σχεδόν σε όλο της το μήκος, εκτός από ένα τμήμα στη βόρεια πλευρά.

Στον βραχώδη λόφο, δυτικά του αρχαίου θεάτρου, βρίσκεται το Μνημείο. Αποτελείται από μια ορθογώνια αυλή και ένα κεντρικό κτίριο, το οποίο ήταν ενδεδυμένο με μαρμάρινη ιωνική διακόσμηση. Εικάζεται ότι ήταν ημιτελής τάφος-μαυσωλείο που προοριζόταν για τη λατρεία του Δημητρίου του Πολιορκητή.

Οι περίφημες γραπτές επιτύμβιες στήλες της Δημητριάδος παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την καθημερινή ζωή στην πόλη, την κίνηση των ξένων και την τέχνη της ζωγραφικής. Βρέθηκαν στον τοίχο, γιατί χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό υλικό σε μεταγενέστερη επισκευή.

Το Θέατρο της αρχαίας Δημητριάδος χτίστηκε κατά την Πρώιμη Ελληνιστική περίοδο (α' μισό 3ου αι. π.Χ.) και επισκευάστηκε τουλάχιστον τέσσερις φορές μέχρι το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ., οπότε και εγκαταλείφθηκε. Η σκηνή του ήταν διώροφη. Στα δυτικά σώζεται η θεμελίωση του πρώτου πλάνου.

Η ορχήστρα έχει διάμετρο 24,14 μ., τα δάπεδα είναι κατασκευασμένα από συμπαγή πηλό και έχει αποχέτευση λυμάτων περιμετρικά. Τα καθίσματα της πρώτης σειράς ήταν από γκρι μάρμαρο, ενώ τα υπόλοιπα από ασβεστόλιθο.

Το υδραγωγείο είναι πιθανότατα δημιούργημα στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Σήμερα σώζονται μόνο οι προβλήτες, πάνω από τους οποίους στηρίχτηκε το ενσωματωμένο κανάλι μεταφοράς νερού από το Πήλιο στη Δημητριάδα. Σε ένα λόφο, στο ανατολικό τμήμα της πόλης, δεσπόζει το Παλάτι. Στο ψηλότερο σημείο του λόφου, έχει αποκαλυφθεί κιονοστοιχία με δωρικούς κίονες, με διαμερίσματα και στις τρεις πλευρές. Στη βόρεια πλευρά υπάρχουν εργαστήρια και μια μεγάλη αποχέτευση λυμάτων. Το παλάτι είχε δύο ορόφους και ένας ισχυρός πύργος στεκόταν στις τέσσερις γωνίες του. Στα δυτικά του συγκροτήματος της περιστυλιακής αυλής, σε χαμηλότερα άνδηρα, εκτείνονται οι υπόλοιποι χώροι του ανακτορικού συγκροτήματος, επίσης σε δύο ορόφους. Το ανάκτορο εγκαταλείφθηκε μετά το τέλος της Μακεδονικής κυριαρχίας στην Ελλάδα (μέσα 2ου αιώνα π.Χ.). Μέρος του χρησιμοποιήθηκε αργότερα, κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, ως νεκροταφείο.